08 augustus.

Auchterawe - Fort William. (51,3 km)

Na nog maar eens een uitstekend ontbijt, ik weet het, het wordt eentonig, nemen we afscheid van onze supervriendelijke gastvrouw en -heer.
Geen regen deze morgen en het ziet er naar uit dat dit de hele dag zo zal blijven. De weergoden blijven ons voorlopig gunstig gezind.
Vandaag staat er een korte rit op het programma, slechts een 50 tal km naar Fort William. Hier gaan we kijken om nog een kleine cruise te maken. We hebben de smaak goed te pakken, en mijn pilletjes blijken goed te werken.
Maar eerst stoppen we nog even bij een serieus sluizencomplex. Er zijn maar liefst 8 aaneengeschakelde sluizen nodig om de boten van het meer naar de rivier te brengen en omgekeerd. Er is juist zo'n proces van lange adem bezig als we aankomen. We blijven daar een klein half uur om alles eens rustig te bekijken. Toch indrukwekkend hoe de sluiswachters van de ene sluis naar de andere moeten hollen.





We rijden verder naar Fort William en komen juist op tijd aan om mee te kunnen met de cruise van 12u00. Nu ja, cruise noemen ze dat hier, boottocht is correcter. De tocht duurt anderhalfuur, maar we hebben al dik 20 minuten nodig om naar het eerste item te varen een zalmkwekerij even daarna volgt een mosselkwekerij. Ondertussen worden we wel verwend met een mini-airshow, boven dit meer komt de RAF nog al eens oefenen, en zo komt het dat deze vreemde vogel een aantal keer zal voorbij vliegen.



Het eindpunt van de boottocht is een klein eilandje waar zeehonden liggen te rusten.



Nadien keert de boot om en zetten we opnieuw koers naar de haven. Onderweg krijgen we nog even "Ben Nevis" te zien de hoogste berg in de UK, die jaarlijks door 100.000 mensen bewandeld wordt.



Na de boottocht lopen we nog even rond in het wel aangename stadje en boeken we ook een restaurant voor deze avond.
We eten een gezond broodje uit een Subway en besluiten om een bezoekje te brengen aan de Ben Nevis Distillery. Onze gids ratelt nogal door op haar Schots, gelukkig hebben we de hele uitleg al eens gekregen, hierdoor kunnen we toch volgen van wat deze spraakwaterval allemaal uitkraamt. Met ons ingangsticket hebben we recht op een korting bij aankoop van een fles whisky. We besluiten om er eentje te kopen. Sinds we de laatste dagen altijd bij een B&B zitten kunnen we ons slaapmutsje niet meer nemen. Ik laat Stefaan kiezen, eens aan de kassa blijkt dat hij nogal straf spul gekozen heeft, een Glenncoe van maar liefst 58 graden. Gelukkig moet er niemand meer rijden als we er eentje drinken op de kamer.

Van hieruit trekken we nog even het Ben Nevis Estate in. Een prachtig natuurpark. We rijden de doodlopende weg af tot het eind en mede door het prachtige weer wordt dit opnieuw een unieke ervaring.





Ik krijg ook de gelegenheid om mijn laatste aanwinst van filter te gebruiken. Dit watervalletje was er uiterst geschikt voor.





Even verderop krijgen we een nog groter exemplaar te zien.



Het wordt nu hoog tijd om naar onze nieuwe slaapplaats te trekken en kennis te maken met onze nieuwe gastheer. De kamers zijn ok, maar ze kosten wel het dubbele als bij de vorige en kunnen er bijlange niet aan tippen.

Rond 19u30 is het dan tijd om te gaan eten in het Seafood restaurant, jawel, opnieuw vis, we eten hier elke dag vis, een aantal keer zelfs al bij het ontbijt, maar we blijven het lekker vinden. Ook deze avond was het opnieuw top, eigenlijk hebben we nog nooit slecht gegeten, hopelijk blijft het zo.

Morgen staat er opnieuw een langere autorit gepland, het weer zou ook nu goed moeten zijn. We gaan kijken of we in Oban nog mee kunnen met een zee-cruise die ons beelden zou moeten opleveren van dolfijnen en walvissen. Deze avond waren er nog plaatsen ter beschikking voor morgennamiddag. Morgenvroeg direct bellen om te zien of we meekunnen.

Groetjes.

Dirk en Stefaan.